SULCATA: A TARTARUGA QUE CHORA

Chámaselle a tartaruga que chora como un símil polo seu estado de conservación e tamén por un rasgo característico da especie: o seu lagrimeo case constante, xa que as sulcatas viven en zonas desérticas con grandes tormentas de area e as bágoas axúdanlles a non erosionar as súas córneas.

O maior perigo para esta especie é o comercio ilegal. A entidade responsable de prohibir esta actividade é CITES, pero na actualidade só está prohibida a súa extracción do medio natural nalgúns dos países da súa distribución, e segue estando permitida a cría en catividade para o mascotismo, polo que aínda é posible atopala nas tendas sen ter moi claro se a súa orixe é a extracción do medio ou a cría en catividade.

A plataforma SOS Sulcata é unha organización francesa dedicada dende hai moitos anos á repatriación de exemplares procedentes do mascotismo europeo, pero o programa tivo que ser interrompido debido ao traslado de animais con patóxenos inofensivos para a poboación en catividade, pero que ao transmitirse á poboación natural supoñían enfermidades potencialmente graves.